"Δεν ενδιαφέρομαι για την τέχνη", ή αλλιώς, "τί είναι πολιτισμός;" / Εισήγηση

[Συμπόσιο Όψεις της ανεξάρτητης εικαστικής δημιουργίας του Ορίζοντα Γεγονότων,
13 Απριλίου 2018, ΕΜΣΤ.
Δημοσίευση της εισήγησης "Δεν ενδιαφέρομαι για την τέχνη", ή αλλιώς, "τί είναι πολιτισμός;" του Κώστα Μπεβεράτου]

Πρόλογος
Θα ξεκινήσω ευχαριστώντας τους διοργανωτές, και αυτό όχι από κάποια τυπική υποχρέωση, αλλά επειδή πραγματικά μία διοργάνωση που συμβάλει στην δημιουργία ελεύθερου χώρου, αλλά και που γίνεται αφορμή να κινητοποιηθεί ο προβληματισμός αξίζει τις ευχαριστίες όλων.
Η ανταπόκριση προς αυτήν την διοργάνωση εκφράζεται μέσα από τις πολύ ενδιαφέρουσες περιλήψεις που έπεσαν στην αντίληψή μου και στις πολύ ενδιαφέρουσες εισηγήσεις και εργασίες που άκουσα εδώ σήμερα.
Έχει ήδη, με το ξεκίνημα κιόλας, δημιουργηθεί ένα ζωντανό παράδειγμα μέσα στο οποίο η δημιουργικότητα στέκεται πάνω από το κέρδος και η προσφορά πάνω από τον ωφελιμισμό.

Πέρα από αυτά και προτού συνεχίσω θα ήθελα να επισημάνω πως βρίσκομαι σε κάπως άβολη θέση και αισθάνομαι κάποιου είδους αντίφαση. Αναζητούμε εδώ τον προσδιορισμό της ανεξαρτησίας ωστόσο εγώ εδώ βρίσκομαι ως ένας ¨σύνεδρος¨ θα παρουσιάσω την ¨εισήγησή¨ μου σε ένα ¨συμπόσιο¨και μάλιστα στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, σε έναν χώρο όπου, όπως διαπιστώσαμε, οι περιορισμοί του είναι περισσότεροι από τις κλειδαριές του ή ίσως και από τις κάμερές του. Ήδη μέσα από όλα αυτά δημιουργείται ένα ¨κέντρο¨ το οποίο με έναν μηχανικό τρόπο επιδιώκει να αμφισβητήσει την έννοια της ανεξαρτησίας και θεωρώ καλό αυτό να μην μας διαφεύγει.

Θα ήθελα σήμερα να αναφερθώ σε έναν προβληματισμό που αναζητώντας το περιεχόμενο της ανεξάρτητης και της κεντρικής σκηνής, επαναθέτει τα ερωτήματα, τί είναι τέχνη, τί είναι πολιτισμός αλλά και τί είναι κοινωνία. Θα σας παρακαλέσω για να είναι πιο κατανοητές οι αφετηρίες αυτής της εισήγησης να ανατρέξετε στις παραπομπές που δίνω μέσα από μία σειρά σχετικών άρθρων.

Θα σας προσκαλέσω ακόμα στο βιωματικό εργαστήρι που θα παρουσιάσουμε αύριο με την ομάδα Ένωση Άνθρακα και έχει ως αντικείμενο την αυτοοργάνωση μιας δημιουργικής ομάδας, έχοντας ως αφορμή ένα σύντομο παραμύθι.

Θα ήθελα ακόμα να ευχαριστήσω τους καλούς φίλους και αγαπημένους ανθρώπους για την συνεισφορά τους στην ολοκλήρωση του εγχειρήματος μέσα από τον γόνιμο διάλογο και την ενθάρρυνση.


"Δεν ενδιαφέρομαι για την τέχνη", ή αλλιώς, "τί είναι πολιτισμός;" 

[Εισαγωγή]

Στάθηκα δίπλα στον Γκέμπελς και θαυμάζαμε μαζί τις Καρυάτιδες. Συζητήσαμε σχεδόν συντετριμμένοι για την απώλεια του αγάλματος της Αθηνάς από τον ναό του Παρθενώνα.
"Τίποτα από αυτά δεν θα είχε υπάρξει αν δεν είχε ποτιστεί η γη της Μήλου με το αίμα των κατοίκων της", μου εκμυστηρεύτηκε χαμηλόφωνα. Με ένα νεύμα συμφώνησα.

Μετά, κατηφορίσαμε στους σύγχρονους χώρους τέχνης και δημιουργίας. Αυτούς που φέρουν τα ονοματεπώνυμα των δωρητών τους, οι οποίοι έζησαν ανάμεσά μας, αλλά και πάνω από εμάς. Αυτούς που μετά θάνατον δέχτηκαν να μοιραστούν λίγη από την υπερκόσμια αίγλη τους με τους υποτακτικούς τους, υπενθυμίζοντάς έτσι την οφειλόμενη ευγνωμοσύνη προς τα πρόσωπά τους.

Στ' αλήθεια τώρα, αποφεύγω αυτούς τους χώρους. Μου θυμίζουν τα χρυσαφικά των παπάδων και όλες τις γκροτέσκ μεταμφιέσεις των ανθρώπων της εξουσίας. Μου θυμίζουν τους "στολισμένους όρθιους πίθηκους που προσπαθούν να μας πείσουν για την ανωτερότητά τους" όπως λέει ο Αντρέας Γεωργίου στο Τέλειο Κράτος.

Η τέχνη, θεωρούν κάποιοι, επιβεβαιώνει την ύπαρξη του πολιτισμού.
Ας αναρωτηθούμε όμως: ο πολιτισμός προσδιορίζεται από τα καλλιτεχνικά δημιουργήματα ή από την ποιότητα των ανθρώπινων και κοινωνικών σχέσεων; Πιο απλά: Μπορούμε να μετράμε τον πολιτισμό μας μέσα από τα καλλιτεχνικά δημιουργήματα; Ακόμα και αν αυτά τα δημιουργήματα προέρχονται από τα κόκαλα ανθρώπων που δολοφονούμε; Ο Γκέμπελς τί θα απαντούσε;

[Πρώτο μέρος]

Μία καλή φίλη είπε πως αυτή η προσέγγιση είναι "γκεμπελική", το να προσπαθώ δηλαδή αυθαίρετα να ταυτίσω την αντίθετη άποψη από την δική μου με αυτήν ενός ανθρώπου που του αποδίδουμε τερατόμορφες ιδιότητες.
Δυστυχώς όμως, ούτε ο Γκέμπελς ήταν κάτι διαφορετικό από άνθρωπος, αλλά ούτε και η άποψή μου τελικά διαφέρει από εκείνην που, ίσως αυθαίρετα, του αποδίδουμε:
Και βέβαια μπορούμε να παράγουμε καλλιτεχνικά δημιουργήματα με τα κόκαλα ανθρώπων που δολοφονούμε.
Το πρόβλημα σε αυτήν την πρόταση δεν βρίσκεται στο τί είδους καλλιτεχνικά δημιουργήματα παράγουμε, αλλά στο ότι μπορούμε να διαπράττουμε μαζικούς φόνους, να τους δικαιολογούμε, και πολύ περισσότερο να τους υμνολογούμε αδιαλείπτως από την εποχή του Ομήρου έως σήμερα. Η τέχνη κινείται μέσα στο εκάστοτε πλαίσιο που ορίζεται από την ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Αν δίνουμε βραβεία Ειρήνης με τα χρήματα ενός πολεμοκάπηλου, αν κάνουμε πολέμους στο όνομα του θεού της αγάπης, αν δυναστεύουμε κοινωνίες ολόκληρες στο όνομα της ελευθερίας και της δημοκρατίας, τότε μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα κινείται και η τέχνη μας.
Είναι έτσι όμως; Και η Γκερνίκα, η Κραυγή, η Αντιγόνη, ο Πόλεμος και Ειρήνη, ο Λόρκα, ο Ριβέρα κι αυτός ο κατάλογος που δεν τελειώνει;

[Δεύτερο μέρος]

Από την μία, οι ανάγκες που μας οδηγούν στο να δημιουργούμε καλλιτεχνικά έργα είναι πολυδιάστατες, και σε διαρκή αλληλεπίδραση με την εξίσου πολυδιάστατη, προσωπική και συλλογική, διάνοιά μας.
Ταυτόχρονα όμως, από την άλλη, ο πολιτισμός μας που είναι εδραιωμένος στον πόλεμο και τον καταναγκασμό, προσπαθεί, με διάφορα προσχήματα, να αποκρύπτει πως ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε ανώτερους και κατώτερους, σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, σε κυρίαρχους και υποταγμένους. Πυλώνας αυτής της προσπάθειας είναι το ιδεολόγημα πως, από την μία, είναι η "φυσική" τάξη, κάποιοι φυσικοί νόμοι, που επιβάλλουν την υφιστάμενη κοινωνική "τάξη", και από την άλλη, πως κάθε κρατική οντότητα που τελείως αυθαίρετα αποκαλούμε “κοινωνία” αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο ανθρώπων με κοινά συμφέροντα.
Δεν μοιάζει όμως αυτό το ιδεολόγημα να είναι ικανό να πείθει το σύνολο των ανθρώπων. Άλλωστε, θα ήταν ολότελα παράδοξο ένα ιδεολόγημα να ήταν ικανό να καταργήσει την συνείδηση των ανθρώπων ή να χαλιναγωγήσει το σύνολο της δημιουργικότητάς τους.
Έτσι, υπάρχει πάντα ένα μέρος της παραγωγής  κ α ι  καλλιτεχνικών έργων με προέλευση πέρα από τον έλεγχο των κυρίαρχων κέντρων.

[Τρίτο μέρος]

Παρ' όλα αυτά, το ιδεολόγημα των κυρίαρχων διεκδικεί εκ μέρους τους, συνολικά, την πατρότητα των επιστημών, των τεχνολογιών, των τεχνών, αλλά και της ίδιας της έννοιας του πολιτισμού σε οποιαδήποτε έκφανσή του. Αυτή η υποτιθέμενη πατρότητα είναι που δίνει στους κυρίαρχους το αναγκαίο κύρος και την πειθώ που, ως υποτελείς τους, μας κατευνάζει και μας αδρανοποιεί.
Το κύρος που προέρχεται από την κατοχή καλλιτεχνικών έργων, η οριοθέτηση της καλλιτεχνικής παραγωγής, οι μορφές χρηματοδότησης, η απόδοση της καλλιτεχνικής παραγωγής και της αξιολόγησης αποκλειστικά σε ειδικούς, η αναγωγή των καλλιτεχνικών έργων σε οικονομικά μεγέθη, η διαμόρφωση καλλιτεχνικών ιεραρχιών και καλλιτεχνικών εξουσιών, είναι οι τρόποι με τους οποίους χρησιμοποιείται η τέχνη από τους κυρίαρχους. Αυτοί οι τρόποι επιδιώκεται να διαμορφώνουν τον κορμό της καλλιτεχνικής δημιουργίας από την εποχή του Ομήρου έως σήμερα και για όσο ακόμα θα αποδεχόμαστε να ζούμε σε συστήματα κυριαρχίας και υποτέλειας.

[Επίλογος]

Αν μου ζητούσαν να διατυπώσω κάποιες προτάσεις για το πώς θα μπορούσε να προσδιορίζεται η ανεξάρτητη καλλιτεχνική σκηνή θα έλεγα μερικά είναι και μερικά δεν είναι, όπως τα παρακάτω:
> Η ανεξάρτητη καλλιτεχνική σκηνή δεν αποτελεί προθάλαμο της κεντρικής σκηνής,
> δεν αποτελεί τον ιδανικό χώρο για την ιδεολογικοποίηση της κακεντρέχειας
> δεν προσπαθεί να αυτοπροβάλλεται ως κάποιο είδος ιδεολογικής ανωτερότητας,
> δεν διαμορφώνει ιεραρχίες και εξουσίες,
> δεν μετατρέπει τα επιτεύγματά της σε οικονομικά μεγέθη αλλά ούτε και αναγνωρίζει τέτοια μεγέθη σε οποιαδήποτε από τα επιτεύγματα των ανθρώπων,
> δεν αναπαράγει τον πολιτισμό των κυρίαρχων ο οποίος έχει ως βάση την επιβολή και τον καταναγκασμό,
> δεν αντιλαμβάνεται την κοινωνία ως μία χωροταξική συνύπαρξη ατόμων και ομάδων σε κατάσταση διαρκούς ανταγωνισμού,
> δεν αντιλαμβάνεται τις ανθρώπινες σχέσεις ως ένα ιεραρχημένο πλέγμα μετάδοσης εντολών ανάλογα με την θέση του καθενός στην οικονομική ιεραρχία.

> Η ανεξάρτητη καλλιτεχνική σκηνή προσπαθεί να σχετιστεί ουσιαστικά με τον πολιτισμό, αναδιατυπώνοντας ταυτόχρονα το περιεχόμενό του στην βάση της ποιότητας των ανθρώπινων σχέσεων.
> Η ανεξάρτητη καλλιτεχνική σκηνή αντιλαμβάνεται την έννοια της κοινωνίας ως ένα σύνολο ανθρώπων συνδεδεμένων από αλληλοκατανόηση και ενδιαφέρον.
> Η ανεξάρτητη καλλιτεχνική σκηνή είναι ο φυσικός χώρος ελεύθερης έκφρασης όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων.
> Η ανεξάρτητη καλλιτεχνική σκηνή αναγνωρίζει στην καλλιτεχνική πράξη μια διαδικασία συνυφασμένη με την ανθρώπινη υπόσταση, όμοια όπως το παιχνίδι και η δημιουργικότητα γενικότερα.
> Η ανεξάρτητη καλλιτεχνική σκηνή αναγνωρίζει πως η διαδικασία της καλλιτεχνικής πράξης είναι θεμελιώδης για την προσωπική και κοινωνική χειραφέτηση κάθε ανθρώπου.
> Η ανεξάρτητη καλλιτεχνική σκηνή απορρίπτει κάθε είδους κανονιστικούς περιορισμούς, είτε αυτοί προέρχονται από οικονομικές, είτε από ιδεολογικές ή άλλες αφετηρίες.
> Η ανεξάρτητη καλλιτεχνική σκηνή υπερασπίζεται το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να αποκαλύπτει μέσα από την τέχνη και να εκθέτει επ' άπειρον τις πτυχές της ανθρώπινης και κοινωνικής συνθήκης.
> Η ανεξάρτητη καλλιτεχνική σκηνή ψάχνει τρόπους ώστε η καλλιτεχνική παραγωγή, όποια και να είναι η προέλευσή της, να είναι προσβάσιμη από όλους τους ανθρώπους.
> Η ανεξάρτητη καλλιτεχνική σκηνή μπορεί να παραμένει ανεξάρτητη ακόμα και δεσπόζοντας στην κεντρική σκηνή, όταν μπορεί να λειτουργεί με τους όρους της, και εφόσον δεν αποποιείται το αξιακό της σύστημα.

Κλείνοντας, σας προτείνω να πούμε όλοι μαζί ένα παιδικό τραγούδι...

Παραπομπές

Σύνοψη

Video από το κλείσιμο της εισήγησης:



Ευχαριστώ τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπους που με τον γόνιμο προβληματισμό τους και την ενθάρρυνση συνεισέφεραν στην διαμόρφωση και διατύπωση της εισήγησης, και πιο ειδικά την Βασιλική και την Κατερίνα Κριθαρά, την Έφη Κουκούτση, τον Χρήστο Παπαθανασίου, την Μαρία Ζαχαριουδάκη, την Αθηνά Σαϊτη, την Ραουέντα Γκιάτα και την Εύα Μπουρνιά. Κ.Μ.

"Δεν ενδιαφέρομαι για την τέχνη", ή αλλιώς, "τί είναι πολιτισμός;" / Σύνοψη

[Σημείωμα με την σύνοψη σκέψεων και διαδικτυακές επεκτάσεις για την σημασία και χρήση της ανεξάρτητης δημιουργίας. Παρασκευή 13 Απριλίου, ώρα 15:15, Α' απογευματινή συνεδρία του Συμποσίου "Όψεις της ανεξάρτητης εικαστικής δημιουργίας στην Ελλάδα του σήμερα". Ορίζοντας Γεγονότων, ΕΜΣΤ.]

Η τέχνη είναι μία διαδικασία της ανθρώπινης διάνοιας που μπορεί να αναπτύσσεται ανεξάρτητα από τον πολιτισμό και το ήθος, όμοια όπως ανεξάρτητα από οποιαδήποτε συνειδησιακή αξιολόγηση μπορεί να αναπτύσσεται η τεχνολογία και η επιστήμη. Επιπλέον, η χρήση οποιουδήποτε καλλιτεχνικού έργου μπορεί να είναι ολότελα ανεξάρτητη ακόμα και από την ίδια την αιτία ή και το πρόσωπο που το δημιούργησε. Η τέχνη δεν αποτελεί εξορισμού φορέα πολιτισμού. Ανάγεται ωστόσο, με αυθαίρετο τρόπο, σε κριτήριο πολιτισμού, αναζητείται η “υψηλότητά” της και περνά στα χέρια “ειδικών”. Μέσα από την υποτιθέμενη εξύμνησή της παραμορφώνεται και αποσχετίζεται από την δημιουργικότητα και την νοητική ισορροπία κάθε ανθρώπου. Χρησιμοποιείται μέσα από τις διάφορες εκφάνσεις της ως ένα ακόμα εργαλείο κυριαρχίας.

Ο πολιτισμός από την άλλη, είναι έννοια συνυφασμένη με την ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων που αποκτά περιεχόμενο μέσα από την περιγραφή τους. Οι ανθρώπινες σχέσεις που καθορίζονται από τον καταναγκασμό και την ιεραρχία ορίζουν ένα περιβάλλον που ακυρώνει τόσο την έννοια των ανθρώπινων σχέσεων, όσο και την έννοια του πολιτισμού.

Μέσα από τον κυρίαρχο λόγο εκπαιδευόμαστε να αναγνωρίζουμε τα καλλιτεχνικά, τεχνολογικά και επιστημονικά επιτεύγματα ως το κύριο κριτήριο για την ύπαρξη ή μη πολιτισμού, ταυτίζοντας μάλιστα την ύπαρξή τους, άρα και του ίδιου του πολιτισμού, με την ύπαρξη της εξουσίας και των κυριαρχικών συστημάτων. Αποκρύπτονται έτσι, “έντεχνα”, τόσο το ουσιαστικό κενό πολιτισμού που διαμορφώνουν οι υφιστάμενες σχέσεις καταναγκασμού και ιεραρχίας, όσο και η καπηλεία του συνόλου των ανθρώπινων επιτευγμάτων από τις εκάστοτε εξουσίες.

Διαδικτυακοί σύνδεσμοι με συμπληρωματικά στοιχεία για την εισήγηση με τίτλο "Δεν ενδιαφέρομαι για την τέχνη", ή αλλιώς, "τί είναι πολιτισμός;" και για το workshop Τα κοπάδια του Κύκλωπα.

War Games: The Enemy Above

Part of the supposed video game promotional material coming from the art project "War Games: Wow, you must be an intellectual!". Originally presented at the Mediterranean Youth Biennial in Sarajevo, 2001.

The picture is from the NATO bombardment of Serbia in 1999.

War Games: The Enemy Above

Man is a [man]-flesh-eating animal

Η φωτογραφία προέρχεται από την Λατινική Αμερική.
Η σχεδίαση της αφίσσας έγινε για το blog Επαναστατικό Μανιφέστο.

"Δεν ενδιαφέρομαι για την τέχνη", ή αλλιώς, "τί είναι πολιτισμός;" / Παραπομπές

[Διαδικτυακοί σύνδεσμοι με συμπληρωματικά στοιχεία για την εισήγηση με τίτλο "Δεν ενδιαφέρομαι για την τέχνη", ή αλλιώς, "τί είναι πολιτισμός;" και για το workshop Τα κοπάδια του Κύκλωπα. 
Independent Art Symposium του Ορίζοντα Γεγονότων, ΕΜΣΤ, 13 και 14 Απριλίου.]

Ο πολιτισμός ως εμπορεύσιμο προϊόν / άρθρο

Οικονομία εναντίον πολιτισμού / άρθρο

Σημειώσεις για την θέση των γυναικών στα Ομηρικά κείμενα / άρθρο

Πόλεμος και καταναγκασμός / συλλογή άρθρων για την προέλευση του καταναγκασμού και της σύγχρονης κοινωνικής οργάνωσης

Το μύθευμα της μίας και ενιαίας Κοινωνίας / άρθρο

Οι μεγαλόπρεποι και διακοσμημένοι όρθιοι πίθηκοι / απόσπασμα από το βιβλίο Το τέλειο Κράτος: η νύχτα των ερπετών του Ανδρέα Γεωργίου Ξυφτίλη

Η καμπούρα του άλλου / αφισσέτα

Ενδιαφέρεστε για την Τέχνη; / video

War Games: The Enemy Above / απόκομμα εντύπου

Man is a [man]-flesh-eating animal / αφίσσα

Ένας Ιππότης στην Αυλή της Βασίλισσας / φωτογραφία

Η ζέμπρα του Ανδριανόπουλου / tweet

Κατώτερος / κονκάρδα

Τα κοπάδια του Κύκλωπα / παραμύθι

Τα κοπάδια του Κύκλωπα / workshop στο πλαίσιο της διοργάνωσης Independent Art Symbosium του Ορίζοντα Γεγονότων

Εισήγηση "Δεν ενδιαφέρομαι για την τέχνη", ή αλλιώς, "τί είναι πολιτισμός;"

Σύνοψη εισήγησης

Copy QR code for this link:


Embed QR code for this link:
<a border="0" href="https://art-effects.blogspot.gr/2018/03/blog-post.html" rel="nofollow" style="cursor: default;"><img alt="" src="https://chart.googleapis.com/chart?cht=qr&amp;chl=http%3A%2F%2Fart-effects.blogspot.gr%2F2018%2F03%2Fblog-post.html&amp;chs=200x200&amp;choe=UTF-8&amp;chld=L|2" /></a>

Ένωση Άνθρακα

http://enosi-anthraka.blogspot.gr/

Προσοχή! Αυτοί που "ξέρουν", δεν ξέρουν!

Normality - Abnormality

H επιβολή ενοχών στην συλλογική συνείδηση της κοινωνίας είναι ο πιο πετυχημένος μηχανισμός άσκησης εξουσίας.

Αυτός που μπορεί να πείθει την κοινωνία ότι η φυσιολογικότητα είναι παρά φύσιν γίνεται ο απόλυτος άρχοντας της διαστροφής και ταυτόχρονα της κοινωνίας ολόκληρης.

Normality - Abnormality / Emergency Room, 2007 / konst mp

http://konst-mp-200709.blogspot.gr/2007/10/er-20070904.html

Σύντομο μονόπρακτο

- Μανούλα, όταν μεγαλώσω, μπορώ κι εγώ να γίνω παράγοντας;

- Όχι παιδάκι μου, μέχρι τότε θα έχουμε καταργήσει τους παράγοντες και τα μαγαζάκια τους.

η καμπούρα του άλλου

Ο καθένας μπορεί να δει και να σχολιάσει την καμπούρα του άλλου. Όχι όμως και την δική του.

The other person's hump

Anyone can see and comment on the other person's hump. This doesn't go for his own though.

Haunted By Numbers

Little by little numbers became the ones making all the decisions.

Στοιχειωμένος από αριθμούς
Λίγο-λίγο οι αριθμοί έγιναν αυτοί που παίρνουν όλες τις αποφάσεις.

radio KALX

http://kalx.berkeley.edu/

Workers need time to think (?)

Workers are educated to need time to consume or, to gain more money in order to consume. The biggest revolt will be accomplished when workers will demand time to think.

Το ιερό εκατομμύριο και το περιττό χιλιάρικο

Τι είναι αυτό που κάνει έναν λογαριασμό 1.000.000 ευρώ ιερή ατομική ιδιοκτησία, ενώ ένα μηνιαίο μισθό 1.000 ευρώ περιττή πολυτέλεια;

Τα πλούτη της γης τα φτιάχνουν οι άνθρωποι όλοι μαζί, συνεισφέροντας ο καθένας με τον τρόπο του. Πώς εξηγείται όμως τα πλούτη που φτιάχνουν όλοι οι άνθρωποι μαζί, να καταλήγουν στα χέρια μόλις του 1% των ανθρώπων, την ίδια στιγμή που το 99% αποστερείται ακόμα και τα βασικά για την επιβίωσή του, μαζί και την αξιοπρέπειά του;

Τι είναι αυτό που κάνει τους ισχυρούς να θέλουν να συγκεντρώνουν όλο και περισσότερα πλούτη και μεγαλύτερη δύναμη αδιαφορώντας για τις συνέπειες που έχουν οι πράξεις τους στους συνανθρώπους τους;

Τι είναι όμως και αυτό που κάνει τους αδύνατους να επιβαρύνουν εξοντωτικά τους εαυτούς τους αφήνοντας στους ισχυρούς κάθε είδους περιθώριο, ώστε με αλαζονεία και αναλγησία να εξασκούν την πλεονεξία τους;

Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Oργανισμός Ενωμένων Εθνών /1948

Άρθρο 25.- 1. 

Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. 

Έχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του. 

Άρθρο 30

Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν.

http://www.ohchr.org/EN/UDHR/Pages/Language.aspx?LangID=grk

Κιντσμολία, μια πόλη μες στην πόλη!

Η Κιντσμολία είναι η πιο χρωματιστή πόλη του κόσμου!
Η Κιντσμολία μάς υπενθυμίζει πως μπορούμε οι ίδιοι να επιλέγουμε και να διαμορφώνουμε τον κόσμο μας. Ξεκινώντας από τους δρόμους και τις πλατείες με χαρτοταινία και κιμωλίες!

Μικρά και μεγάλα πράγματα γύρω μας, ευχάριστα ή δυσάρεστα, όμορφα ή άσχημα είναι όλα δημιουργήματα ανθρώπων. Κάθε άνθρωπος, μόνος του ή και με άλλους, προτού φτιάξει οτιδήποτε πρώτα το σκέφτεται, μετά το επιλέγει και μετά το φτιάχνει.

Έτσι, για όσα υπάρχουν γύρω μας κάποιοι άνθρωποι επέλεξαν να φτιάξουν αυτά και όχι άλλα. Επέλεξαν ακόμα να τα φτιάξουν με τον τρόπο που τα έφτιαξαν και όχι με άλλους τρόπους.
Θα ’λεγε κανείς πως αρκετά από αυτά που έφτιαξαν οι άνθρωποι μοιάζει να μην τα σκέφτηκαν και πολύ καλά, έ;
Ας είναι… Τώρα ήρθε η σειρά μας να δοκιμάσουμε: ας σκεφτούμε, ας επιλέξουμε και ας φτιάξουμε!



Η Κιντσμολία σχεδιάστηκε γύρω από ένα ποτάμι που κυλά σαν νωχελικό φίδι από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Ήξερες αλήθεια ότι στην Αθήνα υπάρχουν τρία ποτάμια με πολλούς παραποτάμους;
Είναι ο Κηφισός, ο Ιλισός και ο Ηριδανός. Δεν φαίνονται όμως πια. Οι πρόγονοί μας επέλεξαν να τα σκεπάσουν για να φτιάξουν από πάνω τους μεγάλους αυτοκινητόδρομους ώστε οι άνθρωποι να πηγαίνουν γρήγορα στις δουλειές τους.
Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα για τα ποτάμια που διασχίζουν την Αθήνα, ψάξε εδώ.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΙΓΝΙΟΘΕΝ | 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013, από 11π.μ. | ΟΔΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ, ΠΛΑΚΑ
Very Young Contemporary Art | Κώστας Μπεβεράτος | Καίτη Καραγιάννη, Όλγα Μανάρα

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ.

Ο δικός μας Άκης

Τον αγαπήσαμε

τον εμπιστευτήκαμε,

τον επιλέξαμε.

Παραδίδουμε οι ίδιοι την εξουσία σε ανθρώπους που στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, σε ανθρώπους που δεν περνούν ούτε έξω από δημόσιο νοσοκομείο, και που συμπεριφέρονται πιο αλαζονικά και από τα αρπακτικά της οικονομίας με τα οποία συνεργάζονται με κάθε τρόπο.

Αδιαφορούμε για τον κοινωνικό έλεγχο και πιστεύουμε ότι ψηφίζοντας κάθε 4 χρόνια είναι αρκετό για να λέμε ότι ζούμε σε δημοκρατία. 

Αφήνουμε την πολιτική στα χέρια κάθε είδους επιτήδειων, οι οποίοι μάς έχουν πείσει ότι οι πολίτες δεν πρέπει να ασχολούνται με την πολιτική, έτσι ώστε οι ίδιοι να μπορούν ανενόχλητα να μηχανορραφούν σε βάρος μας συσσωρεύοντας εξουσία και πλούτη. 

Ακόμα και τώρα, περιμένουμε πως, με κάποιον μαγικό τρόπο, θα απαλλαγούμε από τις δυσκολίες αλλά και τους κινδύνους που βλέπουμε να έρχονται, και πως κάποιοι άλλοι θα κάνουν αυτά που εμείς αποφεύγουμε να διαπραγματευόμαστε.

Αγέλη ζώων ή κοινωνία ανθρώπων;

Οι αρχηγοί, οι ιεραρχίες, οι κυριαρχίες όπως χτίζονται με την βία, τον πλούτο και τα ψέματα, θυμίζουν περισσότερο αγέλες ζώων παρά κάτι ανθρώπινο.

Θα περίμενε κανείς οι άνθρωποι να φτιάχνουν κοινωνίες συνομολογώντας τους νόμους και επαγρυπνώντας ώστε κανείς να μην αυθαιρετεί.

Γιατί έχουμε μάθει πως, ακόμα και οι μικρότερες ανισότητες και αδικίες, σιγά σιγά, θεμελιώνονται και γιγαντώνουν την εξουσία τους άλλοτε με τα ψέματα, άλλοτε με τον φόβο και άλλοτε με την βία, και τότε καταλήγουν οι ανθρώπινες κοινωνίες να μοιάζουν περισσότερο με αγέλες ζώων και οι ίδιοι οι άνθρωποι με ζώα.

http://proxeiro-tetradio.blogspot.gr/2013/09/blog-post_19.html

Υπάρχουν Κατώτεροι Άνθρωποι;

kat-o'-ter-os

Kατώτερος

Kατώτερος από αυτούς που είναι έξυπνοι.

Κατώτερος από αυτούς που έχουν τον τρόπο τους.

Κατώτερος από τους ανώτερους.

Inferior

Inferior to the clever ones.

Inferior to those who pull strings.

Inferior to the superior ones.

Inférieur

Inférieur de ceux qui sont intelligents.

Inférieur de ceux qui ont les bons bouts. 

Inférieur des supérieurs. 

kat-o'-ter-os

Για Κάποιους Είσαι Κατώτερος Άνθρωπος

Για κάποιους [και εσύ] είσαι κατώτερος άνθρωπος.
Αλήθεια, τι πιστεύεις; Υπάρχουν κατώτεροι άνθρωποι;

To some, you are [also] an inferior human.
Really, what do you think; are there inferior humans?

Cynicism Returns

Turns back and bites strong. It's safer to keep it with a muzzle or in cage.

Ο κυνισμός επιστρέφει
Γυρνάει πίσω και δαγκώνει δυνατά. Είναι ασφαλέστερο να παραμένει με φίμωτρο ή σε κλουβί.

-

Γιατί, συμπολίτες, διαρρηγνύετε τα ιμάτιά σας;

Ποιά είναι οι πατρική στέγη που γκρεμίστηκε με μιας;

Ποιός είναι ο μεσσίας που είναι λίγος για να μας σώσει;

[φωτογραφίες αγνώστου τοιχοκολλημένες σε εγκαταλελειμμένο σπίτι στα Πετράλωνα]

Ψηφίζω πάντα!

Δεν πιστεύω στην εκπροσώπηση. Επί πάρα πάρα πολλά χρόνια παρακολουθώ έκθαμβος κάθε είδους ηγετίσκους οι οποίοι με μόνο εφόδιο την ψυχική τους ανεπάρκεια και το υπερτροφικό εγώ τους βανδαλίζουν ανενδοίαστα κάθε συλλογικό χώρο.

http://art-effects.blogspot.com/2009/09/blog-post.html

Καμμιά ευφυία δεν μπορεί να παραβγεί αυτή την δύναμη. Γιατί η ευφυία έχει ως εφόδιο και υπέρτατη αξία την αμφιβολία ενώ η ανοησία την βεβαιότητα.
Η βεβαιότητα, όμως, είναι που συνεπαίρνει, φτιάχνει οπαδούς και πιστούς, παρασέρνει σε έργα εντυπωσιακά και πράξεις αποτρόπαιες αδιαφορώντας πάντα για το κόστος.
Η βεβαιότητα στο όνομα του Καλού δεν δίστασε ποτέ να σπείρει τον τρόμο και τον όλεθρο.

Και έπειτα, οι οπαδοί, οι πιστοί, οι υπήκοοι...
Τι θλιβερό θέαμα αναξιοπρέπειας...
Με πόση ευκολία παραδίδουν την Ευθύνη στα χέρια του πρώτου εγωπαθή που με πατρική θέρμη θα υποσχεθεί ασφάλεια και φροντίδα.

http://konst-mp-200709.blogspot.com/2007/10/er-20070915.html

Δεν έχω καμμιά σχέση με όλα αυτά. Μου είναι ξένα, μακρινά και αδιάφορα.
Όμως, ψηφίζω. Πάντα.
Και η ψήφος μου δεν σχετίζεται με κανενός είδους πίστη ή μετάθεση ευθυνών.
Η ψήφος μου έχει να κάνει με τον εξής συλλογισμό:

Ο κόσμος μεταβάλλεται διαρκώς προς άγνωστη κατεύθυνση. Οι προϋποθέσεις που καθορίζουν την μεταβολή του κόσμου διαμορφώνονται κάθε στιγμή μπροστά στα μάτια μας. Εμείς, ωστόσο, δεν είμαστε σε θέση τις περισσότερες φορές να αντιλαμβανόμαστε την βαρύτητα, ή ακόμα και την ύπαρξη, αυτών των διεργασιών. Είμαστε όμως συμμέτοχοι στην διαμόρφωσή τους με τις μικρές και μεγάλες, σημαντικές ή ασήμαντες επιλογές μας.

Αρεσκόμαστε να πιστεύουμε ότι ο κόσμος θα γίνει καλύτερος για εμάς και τα παιδιά μας. Αυτή η πίστη, όμως, δεν είναι παρά μια ακόμα κοντόφθαλμη πλάνη. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο ο πολιτισμός μας ολόκληρος μπορεί να αφανιστεί. Έχουμε ήδη πάρει μια μικρή γεύση.

Ωστόσο, δεν υπάρχει παρθενογένεση κανενός Κακού ή Καλού. Η Ιστορία μπορεί να καθοριστεί από ένα τυχαίο γεγονός. Πόσω μάλλον από ένα εκλογικό αποτέλεσμα.
Μια έδρα περισσότερη στην Χρυσή Αυγή, μια αυτοδυναμία του Σαμαρά, μπορούν να δρομολογήσουν εξελίξεις απροσδόκητες και όλωσδιόλου αντίθετες με τις αρχές, τις επιδιώξεις και τα συμφέροντά μου.

Τέτοιες εξελίξεις σχετίζονται άμεσα και με το αν και τι θα ψηφίσω εγώ και ο καθένας από εμάς.
Γι αυτό ψηφίζω πάντα!

http://konst-mp-200709.blogspot.com/2007/10/er-20070920.html

http://dytikatoufilopappou.blogspot.com/2012/05/blog-post.html

Ποιός Πληρώνει Αυτή Την Διαφήμιση; /3

Ποιός Πληρώνει Αυτή Την Διαφήμιση; /2

Ποιός Πληρώνει Αυτή Την Διαφήμιση; /1

Big Fails

It's not very likely that big will make it. It's a piece of cake to impose itself to others but not that easy to do the same to its needs.

Το Μεγάλο αποτυγχάνει
Δεν είναι πολύ πιθανό να τα βγάλει πέρα. Είναι εύκολο να επιβάλλεται στους άλλους, αλλά δύσκολο στις ανάγκες του.

Limited Space And Time

It's possible that space seems to be endless and time limitless. To us people, it isn't though.

Περιορισμένος χώρος και χρόνος
Μπορεί ο χώρος να μοιάζει ατέλειωτος και ο χρόνος απεριόριστος. Για μας τους ανθρώπους δεν είναι όμως.

Small Scale - Low Profile

Reject False Icons

source: http://www.google.com/search?client=safari&rls=en&q=reject+false+icons&ie=UTF-8&oe=UTF-8