Τα μπλογκ ωστόσο δεν διαγράφουν απαραίτητα διάλογο. Η αντιπαράθεση σλόγκαν αποτελεί επίτευγμα της κοινωνίας της αγοράς. Ο λόγος αρκείται στο χαριτωμένο εύρημα καθώς αντιγράφει το μοντέλο της επικοινωνίας μέσω των διαφημίσεων. Ο πολιτικός λόγος περιορίζεται σε συνθήματα, η τέχνη σε μονοδιάστατα τρίκ, θεωρώ πιθανό και οι ερωτικές εξομολογήσεις να γίνονται μέσα από στερεότυπα.
Ο Ζενάκος αποτελεί κάποιο σημείο αναφοράς? Για ποιόν? Για τους μέλλοντες επαγγελματίες της τέχνης? Ειλικρινά δεν με αφορά. Η τέχνη που με απασχολεί δεν θρέφεται από χρήματα αλλά από αγωνίες. Η τέχνη όμως δεν έχει έναν ορισμό και δεν καλύπτει μία ανάγκη. Οι πλούσιοι έχουν τα παιχνίδια τους, οι πιστοί τα δικά τους, οι ερωτευμένοι άλλα, κ.ο.κ. Η τέχνη της διαφήμισης αμοίβει ακριβά, η τέχνη της διακόσμησης των πλουσίων οικιών (και ξενοδοχείων) το ίδιο και μετά υπάρχουν διαβαθμίσεις μέχρι την τέχνη που δεν αμοίβει τίποτα. Σε όλες τις διαβαθμίσεις (εκτός από την πρώτη, της διαφήμισης, όπου τα κριτήρια υπερβαίνουν κατά πολύ την υποκειμενικότητα και οι τεχνίτες είναι άριστοι) τα σκουπίδια αναπόφευκτα πλειοψηφούν. Κανένα πρόβλημα.
Πρέπει να σου πω ότι το δίδυμο αδερφάκι του κάθε Ζενάκου στο ντουέτο πλουτοκρατία - εξουσία που λέγεται Ζαχόπουλος με ενοχλεί πραγματικά γιατί στερεί πολύτιμο χρήμα από την δημόσια παιδεία και την μόρφωση του παιδιού μου. Έτσι βέβαια εμμέσως θρέφει τους αγγλοσπουδαγμένους υπαλλήλους του Ιωάννου και δημιουργείται ένας ακατανίκητος φαύλος κύκλος.
2 comments:
ta blogs ine ena kalo modelo epithesis se auti tin kultura toou mi-dialogou
deite ta comments mou sto blog gnostou texnokritikou (tou A.Zenakou), nomizw apo tin pleura mou ekana oti borousa...
Τα μπλογκ ωστόσο δεν διαγράφουν απαραίτητα διάλογο.
Η αντιπαράθεση σλόγκαν αποτελεί επίτευγμα της κοινωνίας της αγοράς.
Ο λόγος αρκείται στο χαριτωμένο εύρημα καθώς αντιγράφει το μοντέλο της επικοινωνίας μέσω των διαφημίσεων.
Ο πολιτικός λόγος περιορίζεται σε συνθήματα, η τέχνη σε μονοδιάστατα τρίκ, θεωρώ πιθανό και οι ερωτικές εξομολογήσεις να γίνονται μέσα από στερεότυπα.
Ο Ζενάκος αποτελεί κάποιο σημείο αναφοράς?
Για ποιόν? Για τους μέλλοντες επαγγελματίες της τέχνης? Ειλικρινά δεν με αφορά. Η τέχνη που με απασχολεί δεν θρέφεται από χρήματα αλλά από αγωνίες. Η τέχνη όμως δεν έχει έναν ορισμό και δεν καλύπτει μία ανάγκη. Οι πλούσιοι έχουν τα παιχνίδια τους, οι πιστοί τα δικά τους, οι ερωτευμένοι άλλα, κ.ο.κ. Η τέχνη της διαφήμισης αμοίβει ακριβά, η τέχνη της διακόσμησης των πλουσίων οικιών (και ξενοδοχείων) το ίδιο και μετά υπάρχουν διαβαθμίσεις μέχρι την τέχνη που δεν αμοίβει τίποτα. Σε όλες τις διαβαθμίσεις (εκτός από την πρώτη, της διαφήμισης, όπου τα κριτήρια υπερβαίνουν κατά πολύ την υποκειμενικότητα και οι τεχνίτες είναι άριστοι) τα σκουπίδια αναπόφευκτα πλειοψηφούν.
Κανένα πρόβλημα.
Πρέπει να σου πω ότι το δίδυμο αδερφάκι του κάθε Ζενάκου στο ντουέτο πλουτοκρατία - εξουσία που λέγεται Ζαχόπουλος με ενοχλεί πραγματικά γιατί στερεί πολύτιμο χρήμα από την δημόσια παιδεία και την μόρφωση του παιδιού μου. Έτσι βέβαια εμμέσως θρέφει τους αγγλοσπουδαγμένους υπαλλήλους του Ιωάννου και δημιουργείται ένας ακατανίκητος φαύλος κύκλος.
Post a Comment